https://musicoterapiantroposofica.wordpress.com/2014/06/
13/musicoterapia-antroposofica/

13.06.2014 DRVENI BROD

13.06.2014 DRVENI BROD

"I kad bi duh Božji napadao Saula, David je uzimao harfu i udarao rukom svojom. Saul bi tad odahnuo i bilo bi mu bolje, i zli duh bi otišao od njega.
Prva knjiga Samuilova. 16.23 Stari zavet

Od davnina, muzika je pratila ljudsko biće. Koristi se za označavanje različitih trenutaka dana; za rad na poljima, u lovu ili u selu; za proslavu događaja i svečanosti, poziv božanstvima ili za ostvarenje duhovnih rituala; da ulije hrabrost za bitku; da prati bolesne ... muzika je propratila svojim prisustvom različite životne situacije.

Njena terapeutska upotreba potiče još iz praistorije, kada su se kroz muzičke obrede lečenja tretirali bolesni. Međutim, prvi zapisi ove prakse potiču iz egipatskog perioda (1500. pne.), u kojem je zabeležena sposobnost muzike za lečenje tela, smirivanja misli i pročišćenje duše.
Veliki impuls muzikoterapije došao je iz ruke velikih filozofa kao što su Pitagora, Aristotel i Platon, koji su se zainteresovali za ovu oblast postavljajući osnove za naučni razvoj ove discipline. Od tada su raznovrsne istraživačke staze razvijene u smislu njene primene u svojim različitim aspektima (duhovnim, obrazovnim, fizičkim, njenim mogućnostima liječenja ...) sve dok se konačno u osamnaestom vijeku nije počelo proučavanje djelovanja muzike na ljudski organizam iz naučne tačke gledišta.
"Svaka bolest je muzički problem; Lečenje, je jedno muzičko rešenje. Što je kraće i pri tome potpunije rešenje, veći je muzički talenat doktora."
Novalis

Antropozofska muzikoterapija je deo aspekta umetničkih terapija koje su stavljene pod krov Antropozofske Medicine (AM), koju su razvili Rudolf Steiner i Ita Vegman. Ova medicinska perspektiva pronalazi svoje temelje u antropozofiji (duhovnoj nauci koju je razvio Rudolf Steiner, 1861-1925), iz koje proizilazi integralna vizija ljudskog bića kao bića tela, duše i duha.
Prošireno shvatanje ljudskog bića kao fizičkog, duševnog i duhovnog bića je osnova svih antropozofskih disciplina.

U oblasti AM, ova koncepcija se manifestuje u načinu dijagnostikovanja i lečenja bolesti; uzimajući u obzir zajedno postojeću patologiju pacijenta i istoriju njegovih prethodnika, a takođe i njegove životne navike, njegovu biografiju, njegovu društveno-porodičnu situaciju i čak njegov način osećanja, razmišljanja i delovanja.

slika : "REVIJA NOVI SVET"

Druga karakteristična osobina AM, pored integralnog razmatranja pacijenta, je i tretman bolesti iz perspektive salutogeneze. To znači da tretmani nisu usmjereni na ublažavanje simptoma bolesti (patogeneza, praksa uobičajenog leka), već se traže izvori zdravlja kod svakog pacijenta, apelujući na njegove vlastite sile samoizlečenja (od imunološkog aspekta do duhovnog).

Antropozofska muzikoterapija, kao terapeutska grana koja crpi od antropozofske medicine, deli istu proširenu viziju ljudskog bića i terapeutski se približava toj viziji iz iste salutogenzne perspektive. Na takav način da terapeut koristi različite muzičke elemente (melodiju, harmoniju, ritmove, tonove, intervale, instrumente ...) kako bi pozivao sile samoizlečenja pacijenta, na takav način kako bi se ispravila situacija disbalansa koja stvara bolest.

Iz ove perspektive, terapeut je predstavljen kao vodič koji prati pacijenta duž puta samoizlečenja, pokazujući mu ili sugerišući mu potrebne resurse da bi ponovo uspostavio izgubljeni balans. Da bi to učinio, on koristi različite muzičke elemente, budući da je svestan je da svaki instrument, ton ili interval deluje na diferencirani način na fizičko i duševno-duhovnom ustrojstvo ljudskog bića.

Antropozofska percepcija medicine i terapije nam omogućava da se bavimo svim vrstama patologija, organskog, funkcionalnog ili psihičkog porijekla.
U većini slučajeva, praksa antropozofske muzičke terapije mogla se istaknuti kao aktivni proces, jer apeluje na unutrašnje sile pacijenta da obnavlja red u svom organizmu, kroz sopstvenu akciju i aktivno slušanje.

Postoje i druge okolnosti, kao što su slučajevi nesvesnog pacijenta, terminalno bolesni, itd., u kojem se proces sprovodi "pasivno". U ovim slučajevima terapeut stvara muzičke situacije koje doprinose razvoju ili pripomažu fizičkom i/ili duševno-duhovnom procesu.
Sopstvena karakteristika antropozofske muzikoterapije je ekskluzivna upotreba "muzike u živo". Sva muzička iskustva koja se nude pacijentu se generišu u tom istom trenutku i za tu situaciju, pretvarajući terapeutski proces u nešto živo i individualno, po meri, u kom se mogu odvijati duboke veze između pacijenta i terapeuta.

Autor: Maria Lopez Aragon

Konsultovani izvori:

http://es.wikipedia.org/wiki/Musicoterapia

Natalia Gómez http://www.medicina-antroposofica.org/medicina/musicoterapia.html http://www.medicina-antroposofica.org/medicina.html

Tekst preveo sa španskog

Mr Đorđe Savić, Pančevo, 2018